Eerst een bakje koffie
Geplaatst op 24 april 2020.
Het is een rustige dinsdag morgen als ik naar werk loop. Er rijd bijna geen verkeer, en voetgangers zie ik ook niet. De bloesem staat in volle bloei, en een waterig zonnetje schijnt op het gras waar de dauw aan de sprietjes hangt. Even denk ik aan niks, en geniet ik van de frisse ochtendlucht en het vrolijke gekwetter van de vogeltjes. De wandeling naar werk toe ervaar ik als ontspanning voor een drukke dag.
Als ik mijn werkdag begin en ik de deur aan de Oldenzaalsestraat binnen kom wandelen kan ik er niet meer om heen. De waarschuwings-briefjes en gele afplaktape op de vloer die 1,5 meter aanduidt, plus de verplichte desinfectie voor de handen doet me gelijk wakker worden.
Wanneer ik op de regionale Opvang Voorziening voor Twentse jongeren (TOV) kom begroet ik mijn collega’s en vraag terwijl ik koffie inschenk of er bijzonderheden zijn geweest vannacht. Het is onrustig geweest op de afdeling. Het is me al gauw wel duidelijk dat we iets moeten ondernemen om een gezond dag-nachtritme te gaan stimuleren, want onze jongeren beginnen zich te vervelen. En dat snap ik.. In korte tijd hebben wij als maatschappij al veel maatregelen opgelegd gekregen, maar als ik kijk naar onze bewoners krijgen zij nóg strengere maatregelen. Er mag geen bezoek meer naar binnen. Ze mogen niet meer bij elkaar op de kamer. De woonkamer en de keuken zijn ontoegankelijk gemaakt. Er is geen dagbesteding, en voor de mensen die buiten het pand vrijwilligerswerk hadden, of een baantje is dit vaak ook stop gezet. Voor bewoners die naar school gaan hetzelfde. Geen school. Geen stage. Niet meer hangen in het park. Niet gezamenlijk eten. Geen sportwedstrijdjes meer, geen gezellig ‘hangen op de gang’. Geen extra activiteiten.
De moed zakt mij in de schoenen. En ik zit met honderden vragen in mijn hoofd. Hoe gaan we het leven hier binnen Humanitas Onder Dak weer een beetje dragelijk maken? Hoe gaan we de jongeren helpen zodat ze zich niet stierlijk vervelen en daardoor onverstandige keuzes maken? Hoe ga ik als groepswerker op de afdeling iets bedenken? Hoe ga ik om met mijn eigen veiligheid? Thuiswerken? Dat is toch geen optie?..
Een collega ziet waar ik mee worstel. En schenkt me nog een bakje troost. ‘Eerst een bakje koffie. Daarna de rest’. Tijdens dat bakje koffie kreeg ik een gedachte, die gedachte werd een idee, en dat idee werd zo tot uitvoering gebracht.
Het is nu twee weken later, en wat is er veel veranderd! Wat zijn we met z’n allen tot mooie ideeën gekomen, om de jeugd hier te stimuleren om weer in een gezond dag-nachtritme te komen. Een koffierondje in de woonkamer is vervangen tot een deur aan deur momentje. Dagelijks met een glimlach en soms een gek dansje op de gang gaat het personeel met werklijst en een ‘bakje verse troost’ aan de deur om even te checken hoe het met onze bewoners gaat. Vragen als ‘heb je je temperatuur opgemeten?’ gaan zo wel een stukje informeler als de sfeer er lekker in zit. Kunnen we gelijk even die deurklinken er extra bij afnemen. We hebben dagelijks zicht op hoe de hygiëne op de kamer is, en kunnen sneller inspelen op hulpvragen. Het team heeft dagbesteding op de afdeling weten op te zetten waarbij we rekening houden met de maatregelen. Jongeren worden uitgedaagd door puzzels, speurtochten buiten, en eenpansgerechten die ze met een recept kunnen maken in de keuken, en uit kunnen delen aan de deur. Ze zetten zich in op maatschappelijk vlak door mee te doen aan vrijwilligerswerk, ze maken knutselwerkjes voor ouderen en doen hun corvee (en extra) taken op de afdeling.
Wat ik de afgelopen weken gezien heb is dat corona niet alleen ellende brengt. Het zorgt ook voor verbinding. Ik ben onwijs trots op mijn collega’s die zich met man en macht inzetten om de boel hier draaiende en gezellig te houden. Bovenal heb ik heb respect en bewondering voor de flexibiliteit van onze bewoners. De teugels zijn in de laatste weken strak aan getrokken. En ondanks alle strenge maatregelen blijven de meeste bewoners positief en begripvol. Ze herpakken zich iedere dag maar weer en werken samen met het personeel om zo de afdeling hygiënisch en gezellig te houden, zodat we als maatschappij samen corona onder controle krijgen.
Ga zo door allemaal!
Judith Alders – Groepswerker op de TOV