Blog Martine Veneman
Geplaatst op 4 december 2024.
De Winternachtopvang van Humanitas Onder Dak in Enschede is geopend van 1 oktober tot 1 mei. In deze opvang zijn 16 plaatsen beschikbaar voor mensen die dakloos zijn en om diverse redenen geen gebruik maken van de maatschappelijke opvang. Overdag zijn mensen welkom in de inloop en vanuit daar proberen collega’s mensen door te leiden naar andere vormen van hulp. Alles is erop gericht om zo snel mogelijk een veilige vervolgplek te vinden en het verblijf in de nachtopvang zo kort mogelijk te houden. Onze directeur Martine Veneman liep een avond mee in de Winternachtopvang en schreef hierover in haar blog.
Continu schakelen in de Winternachtopvang
Bij het openen van de deur van de Winternachtopvang om 19:00 uur, komt er direct een groep mensen naar binnen. Mensen die soms al een uur of langer bij de voordeur zaten, in een omgekeerd winkelkarretje of gewoon op de grond. Ik zie mijn collega’s direct een inschatting maken. Hoe komt iemand binnen; onder invloed, geagiteerd? Is medische hulp nodig? Het puzzelen begint direct. Hebben we voldoende bedden, is er iemand nog niet binnen die ze wel verwachten, zijn er mensen die je niet samen op één kamer kan laten slapen? Ik neem plaats achter de bar en begin met het inschenken van koffie en thee en maak een praatje met de bezoekers. Het valt al snel een paar mensen op; ik ben nieuw. En ik krijg succes toegewenst voor mijn eerste dienst.
De uren vliegen voorbij. We verzorgen een eenvoudige avondmaaltijd en mensen krijgen de mogelijkheid om te douchen, kleren te wassen en gebruik te maken van het wekelijks medisch spreekuur van de GGD. Om 22:00 uur wordt geconcludeerd dat, ondanks de extra noodbedden van het Leger des Heils, we niet iedereen een bed kunnen bieden. Het team bespreekt direct welke oplossingen er nog mogelijk zijn voor die avond. Ook besluit één van de bezoekers toch buiten te gaan slapen; ‘het is me hier veel te druk’. Of het echt te veel prikkels zijn of dat het solidariteit is met een medebezoeker die daardoor zijn bed kan gebruiken, dat zullen we nooit weten.
Bij het weggaan wordt mij nog nageroepen: ‘Je deed het niet slecht voor een eerste dienst!’ Ik verlaat de winternachtopvang met gemengde gevoelens. Respect voor mijn collega’s die in een sobere voorziening als deze iedereen een welkom gevoel proberen te geven, die beginnende ruzies onderling in de kiem weten te smoren en die door goed te begrenzen met heel veel humor en geduld een veilige plek weten te creëren. Maar ook met een gevoel van moedeloosheid. Hoe hard wij ook ons best doen, de nachtopvang is geen vervanging van een eigen plek waar je de ruimte hebt om jezelf te zijn en te herstellen van krassen die het leven je heeft gegeven. Ik zie het dan ook als onze missie om, samen met al die ketenpartners, te blijven investeren in preventie. Dat we de deur van de nachtopvang kunnen sluiten, omdat er genoeg andere deuren zijn die opengaan voor deze mensen.
Martine Veneman
Directeur-bestuurder
